Literatuur - Poëzie - De Waterlelie
De waterlelie is een heel bijzondere plant waarvan de groei beantwoordt aan een raadselachtige wiskundige formule: een verdubbeling per etmaal. Vandaag is de vijver half vol gegroeid en morgen is hij helemaal bedekt. Hierin schuilt een bevreemdende symboliek, waaraan iedereen een eigen betekenis kan geven..
De waterlelie leeft en heelt
de grondeloze zwarte vijver,
die ze heel alleen bewoont
en die haar zoogt en voedt
en troost en traag beloont
voor lang geduld en ijver,
waarop ze eenzaam drijft.
De lelie is een wonder
voor wie leert en weet
dat enkel schoonheid
onze wereld redden kan.
De waterlelie is een wonde
van onduldbaar pijnlijk wit,
een kelk die welk verwelken
‘s nachts en over dag bestrijdt?
De waterlelie droomt en drinkt
en luistert niet. Dan klinkt
en klimt een witte schreeuw
als van een meeuw
die neerstort in de wereldzee
en zinkt, verzwindt, ontbindt.
Het teken overwint.
De nacht grijpt gretig naar de macht
en dwingt de lelie tot vermenigvuldiging.
En God, die wiskunde doceert,
legt haar een groei op, mooi kwadratisch,
in de tweede macht,
de volgende nacht.
Een tweede nacht en ze zijn twee.
De waterlelie werd een dubbelster,
die bloeit in blanke pracht
en witheid bloedt
uit tweemaal even witte kelken.
De derde nacht zijn ze met vier
en dan met acht de vierde nacht.
Ik kwam te laat een maand nadien.
De zachte vijver was verslonden
door een plantaardig, hard bewind.
De lelies overdadig woekerden zich dood.
Ze waren explosieve bladgranaten,
die zich radeloos in stukken bloeiden
en narcistisch naar verrotting groeiden.
De tuinman sprak mij aan en zei:
‘Je tijd is om. Het is zo vroeg zo laat.
Een dagje vroeger en de lelie was de helft.
De vijver was nog zichtbaar toen,
zacht glanzend in de nacht.
Het is steeds later dan je denkt.
De waterlelie groeide elke nacht maal twee,
een sterfelijke poging van verweer
tegen de tijd en zijn verval.
Jij bent, mijn onervaren vriend,
geboren in het mysterieuze teken
van de virtuele eeuwigheid.
Daarom juist is je tijd geteld
en wordt hij gehalveerd van dag tot dag.
Totdat voor jou je laatste lelie leeft,
die open bloeit, steeds witter schaduw geeft
en witter in de kille avond beeft.
De waterlelie is een heel bijzondere plant waarvan de groei beantwoordt aan een raadselachtige wiskundige formule: een verdubbeling per etmaal. Vandaag is de vijver half vol gegroeid en morgen is hij helemaal bedekt. Hierin schuilt een bevreemdende symboliek, waaraan iedereen een eigen betekenis kan geven..
De waterlelie leeft en heelt
de grondeloze zwarte vijver,
die ze heel alleen bewoont
en die haar zoogt en voedt
en troost en traag beloont
voor lang geduld en ijver,
waarop ze eenzaam drijft.
De lelie is een wonder
voor wie leert en weet
dat enkel schoonheid
onze wereld redden kan.
De waterlelie is een wonde
van onduldbaar pijnlijk wit,
een kelk die welk verwelken
‘s nachts en over dag bestrijdt?
De waterlelie droomt en drinkt
en luistert niet. Dan klinkt
en klimt een witte schreeuw
als van een meeuw
die neerstort in de wereldzee
en zinkt, verzwindt, ontbindt.
Het teken overwint.
De nacht grijpt gretig naar de macht
en dwingt de lelie tot vermenigvuldiging.
En God, die wiskunde doceert,
legt haar een groei op, mooi kwadratisch,
in de tweede macht,
de volgende nacht.
Een tweede nacht en ze zijn twee.
De waterlelie werd een dubbelster,
die bloeit in blanke pracht
en witheid bloedt
uit tweemaal even witte kelken.
De derde nacht zijn ze met vier
en dan met acht de vierde nacht.
Ik kwam te laat een maand nadien.
De zachte vijver was verslonden
door een plantaardig, hard bewind.
De lelies overdadig woekerden zich dood.
Ze waren explosieve bladgranaten,
die zich radeloos in stukken bloeiden
en narcistisch naar verrotting groeiden.
De tuinman sprak mij aan en zei:
‘Je tijd is om. Het is zo vroeg zo laat.
Een dagje vroeger en de lelie was de helft.
De vijver was nog zichtbaar toen,
zacht glanzend in de nacht.
Het is steeds later dan je denkt.
De waterlelie groeide elke nacht maal twee,
een sterfelijke poging van verweer
tegen de tijd en zijn verval.
Jij bent, mijn onervaren vriend,
geboren in het mysterieuze teken
van de virtuele eeuwigheid.
Daarom juist is je tijd geteld
en wordt hij gehalveerd van dag tot dag.
Totdat voor jou je laatste lelie leeft,
die open bloeit, steeds witter schaduw geeft
en witter in de kille avond beeft.